W ramach zimowych aktywności 17.01.2010 miało miejsce wprowadzenie do tematyki przygotowania HLZ wraz z oceną wcześniej wytypowanych miejsc w terenie.
Ponadto była to okazja do zweryfikowania możliwości krótkiego bytowania w terenie, testu środków łączności oraz umiejętności nawigacji w zimowej scenerii.
Plan treningu:
- wymagania jakie musi spełniać lądowisko
- zasady obsługi i stosowania RF 10
- procedura RV (3 poziomy weryfikacji)
- zasady planowania misji ( w tym ERV, RV - różnice i zastosowania, LOSTCOM)
- oznaczenie miejsca podjęcia
Tak po krotce wyglądało by to tak:
Przedmiotem treningu był wykład i wyjście w teren mające za zadanie rozpoznać miejsca nadające się dla lądowiska helikopterów dla planowanego destanu grup szturmowych.
W celu realizacji zadania należało:
- przeniknąć niepostrzeżenie na teren
- rozpoznać wskazane miejsca
- pozostać nierozpoznanym
- polaczyc się z patrolem
- udać się na miejsce podjęcia
Przy doborze HLSu mieliśmy się kierować następującymi wytycznymi:
I. Wybór miejsca lądowania
Ostateczna decyzja w sprawie minimalnych wymagań jakie musi spełnić lądowisko spoczywa na dowódcy eskadry lotniczej. Przy wyborze miejsc do lądowania śmigłowca m.in. z mapy, zdjęć satelitarnych czy też zdjęć lotniczych, dowódca bierze pod uwagę następujące następujące czynniki:
a. Liczba helikopterów
Ważnym czynnikiem jest liczba helikopterów, która będzie lądować w jednym czasie, w jednym miejscu. Może to mieć wpływ na konieczność zapewnienia innego miejsca lądowania w pobliżu lub kolejnych lądowań śmigłowców w tym samym miejscu.
b. Lądowisko formacji.
Jeżeli jest to możliwe, śmigłowce powinny wylądować w tej samej formacji, w której leciały.
c. Podłoże
Nawierzchnia powinna być wystarczająco twarda, aby zapobiec zapadaniu się śmigłowca (wytrzymać jego ciężar), wzniecania nadmiernych ilości kurzu lub zamieci śnieżnych. Wzburzone przez wirnik kurz, piasek, lub pokryte śniegiem powierzchnie mogą ograniczyć widoczność co należy unikać zwłaszcza w nocy. Pamiętać należy również o usunięcia z miejsca lądowania przedmiotów, które mogłyby uszkodzić łopaty wirnika lub turbiny silnika (-ów).
d. Nachylenie podłoża
Potencjalne lądowisko powinno być proste i nachylenie nie powinno przekraczać 7 stopni.
e. sposób i kierunki ładowania
Śmigłowce powinny lądować pod wiatr oraz w przy najniższych przeszkodach (zwłaszcza w nocy). Jednak, jeśli jest tylko jeden kierunek podejścia, który zapewnia optymalne warunki lub jeśli jest to pożądane, aby maksymalnie wykorzystać dostępną powierzchnię lądowania dopuszcza się przy dobrych warunkach (wiatr o sile do 5 węzłów). Przy sile wiatru powyżej 9 węzłów star jak lądowanie śmigłowca odbywa się pod wiatr.
g. Gęstość powietrza
Gęstość zależy od wysokości, temperatury i wilgotności. Planowany rozmiar LZ musi zostać uwzględniony o warunki atmosferyczne. W miarę wzrostu gęstości powietrza, rozmiar LZ musi zostać zwiększony ponieważ wysokie temperatury, wilgoć powodują trudniejsze manewrowanie.
h. Ciężar
Większość śmigłowców nie może wejść lub zejść pionowo przy pełnym obciążeniu na lądowisko.
i. Przeszkody
strefy docelowe powinny być wolne od wysokich drzew, linii energetycznych i podobnych przeszkód na podejściu / wyjściu z lądowiska. Przeszkody w miejscu lądowania, takie jak skały, pniaki, otwory i gęsta trawa (ponad 0,45 metra), muszą zostać usunięte.
UWAGA: dowódca śmigłowca podejmuje ostateczną decyzję w sprawie minimalnych wymagań lądowania na skutki gęstość powietrza, kąta nachylenia i rodzaju powierzchni. Wymogi te powinny być dostępne w instrukcji ustnej w okresie wczesnego planowania misji.
II. Miejsce lądowania
Są to obszary / punkty, które mogą utrzymać ciężar helikoptera. Wymaga się stosunkowo poziomych, wyczyszczonych w obszarze od 25 do 100 metrów średnicy do lądowania w zależności od typu helikoptera. Okolica punktu lądowania, musi być oczyszczony z drzew, zarośli, pniaków, lub innych przeszkód, które mogłyby uszkodzić helikopter. Zagadnienia takie jak typ śmigłowca, rodzaj ładunku, klimatu i widoczność mają wpływ na wybór punktu lądowania.
a. Powierzchnia centrum punktu lądowania musi być płaska i odpowiednio twarde, tak aby w pełni załadowany śmigłowiec mógł wylądować. Termin "twardą ziemia" wskazuje właściwą powierzchnię.
b. Cały punkt lądowania musi być oczyszczona z wszelkich luźnych materiałów, które mogłyby być podniesione w powietrze przez wirniki.
c. Jeśli nie można usunąć przeszkód, niektóre operacje mogą być wykonywane bez lądowania helikoptera. Niemniej jednak, jednostki znajdujące się na ziemi podejmują wysiłek w celu poprawy miejsca lądowania.
d. Zalecane minimalne odległości pomiędzy punktami lądowania w miejscu lądowania są mierzone od centrum do centrum w następujący sposób:
Rozmiar dla 1 punktu lądowania - 25 Metrów
Rozmiar dla 2 punktów lądowania - 35 Metrów
Rozmiar dla 3 punktów lądowania - 50 Metrów
Rozmiar dla 4 punktów lądowania - 80 Metrów
Rozmiar dla 5 punktów lądowania - 100 Metrów
Korzysta się z 100 metrowych odstępów między wszystkimi punktami lądowania, jeżeli śmigłowce są o zróżnicowanych rozmiarach
Podsumowanie
Trening był okazją do sprawdzenia i przetestowania naszego wyposażenia w temperaturach ujemnych (było zimno, około 10 stopni poniżej zera). Przećwiczyliśmy również procedury oraz dowiedzieliśmy się wielu nowych rzeczy. Na pochwałę zasługuje przygotowanie materiałów jak i przeprowadzenie samego wykładu przez Uniona.
Galeria
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz